YÜREKDEDE İLE PADİŞAH
YÜREKDEDE İLE PADİŞAH
Güzel kış mevsimine rağmen, aşırı ve bunaltıcı sıcaklar nedeniyle yazın insanların yaylalara gittiği bir köy vardı. Yürek Hasan adında bir genç yaşarmış. Kendisine bu ismin neden verildiği bilinmemekle birlikte Yürek Hasan çok merhametli bir insandı. Eşi Ayşe de kendisi gibi bu köylülerde doğup büyümüştür. Kışın köyde, yazın yaylada zaman böyle geçerdi. Ayşe Nine ve Yürekdede 80’li yaşlarına girmişlerdir. Köylüler gruplar halinde yaylaya göç ederken, Yürekdede ve Nine Ayşe, rahatsızlıkları nedeniyle yola çıkamaz. Nihayet bir gün yola çare bulmuşlar, hazırlıklarını tamamlamışlar, küçük develerine eşyalarını yüklemişler ve bir odadan ibaret olan evlerini Allah’a emanet edip yola çıkmışlar.
Şehrin ışıklarının parladığı bir yerde mola verirler ve çadırlarını kurarlar. Geceyi burada düşünerek geçirirler. Güneş doğmadan bir saat önce kalkmayı alışkanlık haline getiren Yürekdede, sabah tekrar kalkar, kocasıyla namaz kılar ve onların sıcak çorbasını içer. 65 yıllık evliliklerinde olduğu gibi birbirleriyle sohbet ederler. Bu sırada yoldan geçen atlıları görünce sevinirler ve kendilerine misafir gönderen ve onları ağırlaması için çadırlarına davet eden Allah’a şükrederler. Yolculuk nedeniyle çok aç ve susuz kalan misafirlerine önce su getirirler, ardından yemek servisi hazırlarlar. Misafirlerine layık bir yemek bulamadıkları için yüklerini taşıdıkları deveyi kesip onlara sunmaya karar verirler. Deveyi keserler, etini özenle ayırırlar ve misafirlerine sunarlar. Çok acıkan misafirler yemeklerini keyifle yedikten sonra izin ve helal isterler. Bu misafirler aslında kılık değiştirmiş halk arasında yürüyüşe çıkan padişah ve vezir dostlardır. Bu iki yiğit ihtiyarın yük develerini kendileri için kestiklerini bilmesine rağmen sesini çıkarmaz ve kendini tanıtmazlar. Yürekdede’ye sadece padişahın ışıkları görünen şehirde yaşadığını, padişahın her Cuma Ulu Cami’de vaaz verdiğini ve namaz kıldırdığını anlatmıştır. Ona yanına gitmesini ve ona bir şey sormasını söyler. Gönülden kabul edip gideceğini söyler.
Padişahın dediği gibi Cuma namazını Ulu Cami’de kılmak için yola çıkar. Ama amacı sadece padişahı yakından görmekti. Belki de bir deve isteyebileceğini düşünür. Camiye vardığında kalabalık bir grup olduğunu ve çeşitli isteklerle padişaha yaklaşma çabalarını görür. Bu kadar muhtaç insanı görünce padişahın yanına gitmekte tereddüt etmiş ve onu uzaktan görmekle yetinmek istemiştir. Ancak padişah onu görünce yanına gelir ve namazdan sonra kendisini misafir etmek istediğini söyler. Kalbinde Sultan’ı tanıyamaz ve teklifi kabul eder. Onlar namazdan sonra namaz kılarken, padişahın Allah’tan kendisine rızık vermesini istediğini işitince oradan ayrılmaya karar verir. Padişahın başka bir padişahtan istediğini sadece Allah’tan istemesine karar verir. Yürekdede’nin aceleyle gidişindeki hikmeti hisseden padişah, pişmanlık içinde tekrar Allah’a yalvarır. Yürekdede eşi Ayşe Nine’nin yanına gelir ve ertesi gün tekrar yollara düşmeye karar verirler. Ancak develerin olmaması nedeniyle gitmek istedikleri yolun dörtte birini bile gidememekten bıkmışlar ve oldukları yerde kalmaya karar vermişler. Çadırı kurmak için kazıkları sürmeye başlarlar. Ancak, son kazığı kullanamazlar. Orada bir taşın kaldırılması gerekir. Yürekdede taşı çıkarmak için kazarken topraktan bir kazan çıkar. Ayrıca bir tanım içerir. Allah’tan gönülden istenmenin doğru karar olduğunu bir kez daha anlar ve şükreder. Kazanın içindekileri fakirlerle paylaşmak için şehre geri döner. Gelirken yanına sadece bir deve alır.
Yorumlar
Yorum Gönder